بررسی و رتبه بندی موانع موثر برتوسعه بیمه الکترونیک در ایران بر اساس تکنیک ahp

بیمه الکترونیک یکی از پدیده های مهم حاصل از به کارگیری فناوری اطلاعات وارتباطات و همچنین مدیریت اطلاعات است که تحولی بس عمیق درنحوه فروش بیمه ودریافت خسارت داشته است . به طوری که از یک سو سطح ارتباط با بیمه گذارراافزایش داده است و از سوی دیگر خریدو فروش مجازی انواع بیمه نامه ها را وسیع ترکرده است. پژوهش حاضر تحت عنوان «بررسی و رتبه بندی موانع موثربر توسعه بیمه الکترونیک درایران بر اساس تکنیکahp »، در بعد دانشگاهی به دنبال چارچوبی است که کمک کند ابعاد، مفاهیم و شاخص های موانع توسعه بیمه الکترونیک در قالب یک کل شناسایی گردد و در حوزه ی کاربردی در صدد است چشم اندازی تهیه نماید که ابعاد مختلف این حوزه در کشور به صورت هدفمند و متوازن رشد کند. این پژوهش عوامل تاثیرگذار بر عدم تحقق بیمه الکترونیک را در چهار بُعد عوامل ساختاری (سازمانی) ، عوامل محیطی (زمینه ای)، عوامل رفتاری و عوامل ماهیتی بررسی می کند. درتحقیق حاضر از دو پرسشنامه استفاده شده است که پرسشنامه اول از 51 سوال با توجه به مقیاس 5 گزینه ای لیکرت تشکیل شده است و پرسشنامه مقایسه زوجی شامل 30 سوال که میزان قابلیت اعتماد آن از طریق محاسبه نرخ ناسازگاری کل سیستم محاسبه گردید. با توجه به این که درتحلیل سلسله مراتبی میزان ناسازگاری کمتر از 1/0 قابل قبول بوده و نیازی به تجدیدنظردرقضاوت ها نیست درنتیجه سیستم قابل اتکاء می باشد. در تحلیل داده ها ابتدا توسط نرم افزار spss وضعیت جمعیت شناختی جامعه آماری که شامل مدیران ،معاون مدیران و مسئولین ادارات و شعب مرکزی بیمه ایران ،بیمه آسیا ، بیمه البرز، بیمه دانا و بیمه پاسارگاد درسطح شهرتهران می باشد مورد مطالعه قرار می گیرد ، سپس وضعیت شاخص های آماری متغیرهای دوازده گانه تحقیق ، بررسی گردیده و در بخش بعد با به کارگیری نرم افزار lisrel روابط بین متغیرها و فرضیات مورد تحلیل واقع می شود . در نهایت شاخص های تایید شده در فرضیات به وسیله نرم افزار expert choice رتبه بندی می گردد. نتایج حاصل از اولویت بندی معیارها وزیرمعیارهای موثر برتوسعه بیمه الکترونیک نشان می دهد که این معیارها دارای اولویت های متفاوتی می باشد نتایج تحقیق با ترکیب همه اوزان و ترجیحات پاسخ دهندگان به عنوان نتیجه نهایی، با نرخ ناسازگاری قابل پذیرش 0.01 به ترتیب عوامل سازمانی را با 0.325 ، عوامل ماهیتی را با 0.270 ، عوامل رفتاری را با 0.214 و عوامل محیطی را با 0.191 به عنوان مهمترین موانع تاثیر گذار بر توسعه بیمه الکترونیک طبقه بندی می کند .